Πατέρες και πατερικότητα της χριστιανικής θεολογίας

Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας (ή, εν συντομία, απλώς Πατέρες της Εκκλησίας) ονομάζουμε τους χριστιανούς ιερείς όλων των βαθμίδων (αλλά και μερικούς που δεν ήταν ιερείς) που αναγνωρίστηκαν ως πνευματικοί διδάσκαλοι και αναδείχθηκαν ως συγγραφείς διατυπώνοντας, οριοθετώντας και υπερασπιζόμενοι το χριστιανικό δόγμα.

Τα λόγια του Ιησού στο Κυριακάτικο ανάγνωσμα (Λουκ. 6, 31-36) προέρχονται από την «Επί τόπου πεδινού ομιλία» του Χριστού που διασώζει ο ευαγγελιστής Λουκάς και που είναι η αντίστοιχη της «Επί του όρους ομιλίας» του κατά Ματθαίου ευαγγελίου.

Ο άνθρωπος εξ αρχής αναμάρτητος και χωρίς αμαρτίες έγινε από την γη χειρί Θεού, όμως όταν παρέβη την εντολή του Θεού, και έφαγε απ’ εκείνο το ξύλο της γνώσεως, τότε απόκτησε και τις αμαρτίες, και από τότε όσοι άνθρωποι εγεννιούνται, όλοι μετείχαν από τις αμαρτίες του Αδάμ. 

Συμβολισμοί, βιβλικές παραπομπές και στιγμές από την ζωή του Ιησού «κρύβονται» στα άμφια των ιερέων. Σε μια θρησκεία που βρίθει συμβολισμών και παραβολικών μηνυμάτων τα άμφια των λειτουργών δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση.

Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη, συγγραφέα της «Κλίμακος», ψήγματα χρυσού:Εγκρατής, είναι αυτός που ζει μέσα στους πειρασμούς, στις παγίδες και στους θορύβους του κόσμου και αγωνίζεται με όλη του τη δύναμη να μιμηθεί τη ζωή εκείνων που είναι απαλλαγμένοι από αυτούς τους θορύβους. Στους αρχάριους, οι πτώσεις σε σαρκικά αμαρτήματα συμβαίνουν από την απόλαυση των φαγητών.